زخم پای دیابتی و روش های درمان

دیابت یکی از بیماری های شایع در جهان امروز است که عواملی مانند چاقی، تغذیه نامناسب و کم تحرکی از عوامل شیوع آن در سالیان اخیر هستند.

این بیماری که با افزایش قند خون همراه است می تواند عوارض جدی مانند آسیب های عروقی و نوروپاتی محیطی را در پی داشته باشد.

برای پیشگیری از دیابت میزان قند خون، فشارخون و چربی خون خود را کنترل و از افزایش آن ها پیشگیری کنید.

زخم های مزمن و مقاوم به درمان بخصوص در پا که با نام زخم پای دیابتی شناخته می شوند از عوارض شایع بیماری دیابت هستند.

نوک انگشت شست، قسمت خارجی انگشت کوچک و زیر پنجه پا از مناطق شایع بروز زخم هستند.

تورم موضعی، قرمزی، ترشح عفونت بدبو از علائم همراه با زخم پای دیابتی هستند.

اختلالات اعصاب محیطی و کاهش جریان خون و اکسیژن رسانی به اندام و سایر اختلالات عروقی ناشی از دیابت منجر به بروز این مشکلات خواهند شد.

کاهش جریان خون از عوارض مهم بیماری دیابت است که این کاهش در کف پا به دلیل دور بودن فاصله از قلب بیشتر بوده و می تواند زمینه ساز بروز تاخیر در بهبودی زخم در پاهای مبتلایان به دیابت شود.

در این شرایط که زخم ایجاد شده بهبود نمی ابد فرصت برای فعالیت انواع میکروب ها و بروز عفونت بیشتر فراهم می آید.

کاهش جریان خون در پا همچنین موجب می شود تا سیستم ایمنی نیز در محل زخم فعالیت کمتری داشته و این امر هم در تشدید عفونت و تاخیر بهبودی موثر بوده تا جایی که حتی بسیاری از مبتلایان پای خود را از دست می دهند.

اختلال در عملکرد اعصاب محیطی نیز از عوارض شایع دیابت است که موجب کاهش احساس لامسه در پای افراد مبتلا و افزایش احتمال بروز آسیب دیدگی و زخم در پای این افراد می شود.

اختلال حس در این افراد سبب می شود حتی با وجود ایجاد زخم فرد متوجه بروز آن نشده که این امر نیز می تواند موجب تاخیر بهبودی و پیشرفت عفونت شود.

مشکلات بینایی نیز از عوارض دیابت است که این امر نیز در افزایش احتمال بروز آسیب در پای فرد موثر است.

در مواردی عفونت از پوست و بافت های سطحی عبور کرده و به بافت های عمقی نفوذ و حتی منجر به عفونت استخوان می شود.

مبتلایان به دیابت در صورت بروز هرگونه زخمی حتی سطحی و کوچک بخصوص در پای خود باید اقدامات درمانی مناسب را در اولین زمان برای بهبودی زخم انجام دهند.

درمان به موقع زخم های کوچک، از عفونی شدن آن ها جلوگیری کرده و روند بهبودی را تسریع می کند.

افراد مبتلا به دیابت باید از پوشیدن صندل و کفش های جلو باز و کفش ها تنگ و پاشنه بلند اجتناب کنند تا احتمالذبروز هرگونه زخمی در پایشان به حداقل برسد.

روش های درمان زخم پای دیابتی

• تجویز آنتی بیوتیک تزریقی و خوراکی برای درمان عفونت ایجاد شده.
• مراقبت از زخم و پانسمان و استفاده از پماد آنتی بیوتیک با تجویز پزشک برای جلوگیری از پیشرفت عفونت.
• بررسی روزانه زخم و پیگیری روند بهبودی زخم.
• خارج کردن بافت های مرده زخم را با عمل جراحی.
• قطع پا در مواردی که عفونت پیشرفت زیادی کرده و امکان انتشار عفونت به سایر قسمت های بدن وجود دارد.

زانوبند ویبره میکروماساژ با افزایش گردش خون موضعی در محل استفاده ، موجب بهبود زخم پای دیابتی می شود.