اگرچه پوکی استخوان و عوارض ناشی از آن مانند شکستگی های اسکلتی در دوران سالمندی رخ می دهد، ولی این بیماری فرایندی نیست که در دوران پیری اجتناب ناپذیر باشد.
دریافت کلسیم کافی، ویتامین دی و ورزش مناسب از بروز این بیماری حتی در سنین پایین جلوگیری می کند.
پوکی استخوان در حقیقت یک بیماری خاموش است و تنها با تراکم استخوان می توان پی به وضعیت آن برد.
در بسیاری از مواقع تا لحظه ای که استخوان نشکسته، فرد متوجه ابتلای خود به پوکی استخوان نمی شود.
پوکی استخوان به شکل قابل توجهی کیفیت زندگی را تحت تاثیر قرار دهد و یا در بعضی حالات حتی منجر به مرگ شود.
استخوان های افرادی که دچار پوکی استخوان هستند ممکن است با افتادن های عادی و یا ضربه های معمولی و یا در مراحل شدید حتی با یک سرفه دچار شکستگی شود.
شکستگی های مربوط به پوکی استخوان به طور معمول در لگن، مچ دست و ستون فقرات رخ می دهد.
شکستگی لگن یکی از انواع شایع شکستگی در دوران سالمندی است که می تواند حیات بیمار را تهدید کند.
جراحی مفصل هیپ می تواند منجر به مشکلاتی نظیر عوارض بیهوشی، ذات الریه، حملات قلبی و یا عفونت شود.
بر اساس آمار ها خطر مرگ ناشی از شکستگی استخوان در زنان بالای ۵۰ سال به اندازه سرطان سینه است.
مراقبت های پیشگیرانه و درمان مناسب و به موقع می تواند به کاهش عوارض این بیماری کمک کند.
ورزش کردن بطور منظم و عادات درست تغذیه ای احتمال بروز پوکی استخوان در سنین بعدی را کاهش می دهد.
استفاده از زانوبند طبی ویبره میکروماساژ نیز با افزایش گردش خون موضعی خطر بروز بیماری هایی همچون پوکی استخوان را کاهش می دهد.
حدود ۹۰ درصد توده استخوانی افراد در دختران تا ۱۸ سالگی و در پسران تا ۲۰ سالگی تشکیل می شود.
در حقیقت تراکم استخوان در مابقی عمر بستگی به نحوه تشکیل توده استخوانی در این سنین دارد و بسیاری از افراد از جوانی مستعد ابتلا به این بیماری هستند.
زنان بیش از مردان مبتلا به پوکی استخوان می شوند ولی مردان هم بی تاثیر از این بیماری نمی باشند.
برای پیشگیری از پوکی استخوان باید به میزان کلسیم مصرفی در بدن توجه شود.
از مصرف مواد غذایی که باعث دفع زیاد کلسیم میشود اجتناب کنید.
خوردن غذاهای پرنمک نه تنها باعث افزایش فشار خون می شود، بلکه مقدار کلسیم دفع شده از طریق ادرار را افزایش میدهد و این مسئله به ضعیف شدن استخوانها منجر میشود.
نمک خون را اسیدی میکند و به این دلیل احتمال بروز التهاب در بدن افزایش پیدا کرده که برای سلامت مفاصل مضر است.
میزان بالای کافئین به طور جزئی در جذب کلسیم خلل ایجاد میکند.
یک فنجان قهوه مانع از جذب حدود ۶ میلی گرم کلسیم شده که معادل میزان کلسیم موجود در یک قاشق شیر است.
نوشیدن نوشابه نیز همین تاثیر را به جا میگذارد.
علاوه بر این اسید فسفریک موجود در اکثر نوشیدنی های گازدار بافت استخوانها را ضعیف می کند.
هنگامی که در خون ما میزان فسفر از میزان کلسیم بیشتر باشد، بدن بخشی از کلسیم استخوانها را تجزیه میکند و وارد خون میکند تا تعادل را برقرار کند.
برنامه غذایی سرشار از گوشت قرمز به معنای جذب پروتئین بالا میباشد که برای سلامتی استخوان ها نامناسب است.
پروتئین زیاد باعث دفع کلسیم از طریق ادرار میشود.
در هنگام روند هضم غذا پروتئینهای حیوانی اسیدهایی (فسفریک، سولفوریک و..) آزاد میکنند که pH بدن را تغییر میدهند.
هر چه pH خون اسیدیتر باشد احتمال دمینرالیزه شدن استخوانها نیز افزایش پیدا میکند.